01/04/2022
Geçtiğimiz yıl 2 Nisan’da yaptığımız açıklamanın üzerinden tam 1 yıl geçti. Bu 1 yılda “otizm farkındalık günü” ile varılması gereken hedeflere ne kadar yaklaşıldı?
Tüm dünyada gelişimsel bozukluklardan etkilenen birey ve ailelerinin sayısı katlanarak artıyor. Bu artışa önlem olarak düşünülen müdahaleler ise kaplumbağa adımlarıyla ilerliyor. Kamu kurumları yetersiz, uzmanlar donanımsız, ilgili sivil toplum örgütleri birbirleriyle kavgalı, aileler mutsuz ve umutsuz, çocuklar... Çocuklarımız ise...
Pandemi iki yıldır tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de bir çok başlıkta yıkıcı etkilere sebep oldu. Gelişimsel bozukluğa sahip çocuğu olan aileleri de derinden etkileyen süreçler yaşandı ve yaşanmaya devam ediyor. Özel eğitim ve rehabilitasyon hizmetlerindeki varolan eksiklik ve aksamalara pandeminin yarattığı ek yükler eklendi. Nitelikli eğitim ve sağlık hizmetlerine erişim, sosyal imkanlardan faydalanma, meslek edinme/istihdam gibi birçok başlıkta sorunlar yaşanırken bunlara bir de giderek ağırlaşan yoksullaşma eklendi. Farklı gelişimsel özellikteki çocuk ve gençlerin pedagojik, tıbbi ve sosyal ihtiyaçlarının hassas olduğu, öncelikli olması gerektiği unutuldu bu dönemde. Tüm bunlar olağanüstü durumlara hazırlıklı olmadığını anladığımız bir eğitim ve sağlık sisteminin sonucuydu. Aileler hiç olmadığı kadar yoruldu ve tükendi. Pandeminin ilk yılında ortaya çıkan tablonun bir kriz yönetimi olduğunu düşünelim. Peki ya, ikinci yılda yetersizliklerin katlanarak artmasına ne demeliyiz!
Otizmle ilgili birçok meselenin yalnızca tıbbi ya da pedagojik olarak ele alınmasını doğru bulmadığımızı yinelemekte fayda görüyoruz. Otizmi bir halk sağlığı konusu olarak ele almak gerektiğini ve ancak bir toplumsal mesele olarak görebilirsek sorunların aşılmasının mümkün olacağını düşünüyoruz.
Bu bağlamda geçen yılki taleplerimiz aynen geçerlidir:
- Herkese eşit ve ücretsiz sağlık,
- Herkese eşit ve ücretsiz eğitim,
- Otistikler ve yakınları için ücretsiz nitelikli psikososyal hizmetler,
- Gelişimsel bozukluğu olan tüm gençler ve erişkinler için nitelikli mesleki eğitim ve istihdam imkânları,
- Ailelerin bir bütün olarak ele alınacakları psikolojik destek sistemleri,
- Erken yaşlarda yaygın tarama ve erken tanı-müdahale çalışmaları,
- Toplumsal bilinç için okullardan başlamak üzere devlet eliyle süren bilinçlendirme çalışmaları.
Otistikler Derneği yukarıda özetlenen talepleri ortaya çıkaran ilkeler doğrultusunda çalışmaya devam ediyor. Alternatif Gelişim Programları başlıklı çok yönlü psikososyal çalışma modelini kamu eliyle sürdürülmesi gereken bir sistem olarak öneriyor. İnsancıl, eşit ve ücretsiz olarak...
Otistikler Derneği; erken müdahale çalışmaları, erişkinler için psikososyal programlar, ebeveyn-aile destek programları, meslek eğitimi ve istihdam çalışmaları gibi birçok önemli başlıkta otuz yıla yaklaşan birikimini bu yönde kullanmaya ve ilkelerini yaygınlaştırmaya devam ediyor. Ve geleceğe umutla bakabiliyor!
Aileler, öğretmenler, uzmanlar ve çocuklarımız! Çaresiz değilsiniz, çaresiz değiliz! Gelin; ilkeli, hedefleri belli ve sonuç alınmış çalışmaları hep birlikte yaygınlaştıralım.
“Farkındalık” yetmez, eyleme geçmek gerek!
02.04.2022
Otistikler Derneği
Yönetim Kurulu